سرطان مری

مری لوله ای از دستگاه گوارش فوقانی است که غذا را از دهان به سمت معده هدایت می کند.

در صورتی که سلول های پوشاننده ی مری تغییرشکل دهند و به صورت غیر طبیعی در بیایند و رشد غیر قابل کنترلی داشته باشند ، سرطان رخ می دهد.

سرطان مری نسبتا شیوع بالایی دارد و در برخی مناطق مانند آسیای مرکزی و شمال ایران نسبت به سایر نقاط دنیا شیوع بالاتر است.

عوامل خطر

سرطان مری دو نوع پاتولوژیک متفاوت دارد که عوامل خطر ابتلا به آن ها تفاوت هایی دارند، اما به طور کلی می توان به این موارد اشاره کرد :

برخی فاکتورهای ارثی و ژنتیکی

برخی بیماری های زمینه ای مری مثل آشالازی یا سابقه ی سوختگی مخاط مری

بیماری رفلاکس معده مزمن و بیماری بارت ناشی از آن

مصرف سیگار

مصرف نوشیدنی های الکلی

رژیم غذایی با میزان کم میوه و سبزیجات و میزان گوشت قرمز بالا

مصرف نوشیدنی های داغ ، به طور مثال مصرف چای داغ با حرارت بالا با دفعات متعدد در طول شبانه روز

غذاهای حاوی نیترات

چاقی ، سندرم متابولیک و تحرک کم

رژیم غذایی سرشار از فیبر ، میوه و سبزیجات و غلات که منابع خوبی از سلنیوم ، فولات و کاروتن و آنتی اکسیدان ها هستند ، میزان بروز را کاهش می دهند.

غربالگری

غربالگری سرطان مری در افرادی که بیماری های زمینه ای مری دارند توصیه می شود ، مانند مری بارت.

 علایم و نشانه ها

سرطان مری در مراحل ابتدایی معمولا علامتی ندارد . در صورتی که هر یک از این علائم رخ داد ، مراجعه به پزشک برای بررسی بیشتر ضروری است . توجه داشته باشید که وجود این علامت ها لزوما به معنای وجود سرطان مری نیست :

اختلال در بلع غذا خصوصا غذاهای جامد که معمولا نیز این علامت به مرور زمان بدتر می شود.

کاهش وزن

درد هنگام بلع غذا یا درد سوزشی قفسه سینه

روش های تشخیص

در صورت شک به سرطان مری ، بهترین روش برای بررسی و تشخیص انجام آندوسکوپی است.

آندوسکوپی روشی است که به وسیله آن، پزشک متخصص گوارش با لوله ای که دارای دوربین است درون مری را بررسی می کند.

در صورتی که ضایعه ی مشکوک به بدخیمی دیده شد، نمونه برداری از ضایعه و بررسی پاتولوژی انجام می شود.

ممکن است برای بررسی دقیق تر و مرحله بندی بهتر، روش های مختلف تصویربرداری مانند سی تی اسکن ، سونوگرافی اندوسکوپیک  و گاه پت اسکن انجام شود.

درمان

بعد از تایید نهایی تشخیص و کامل شدن مرحله بندی ، پزشک متخصص آنکولوژی نوع درمان را مشخص می کند.

نوع درمان بستگی به مرحله بندی بیماری دارد و ممکن است روش هایی مانند رادیوتراپی ، شیمی درمانی ، ایمونوتراپی و جراحی را شامل شود.

 پیگیری بعد از درمان

بعد از پایان درمان ، بیماران باید تحت نظر آنکولوژیست به طور منظم بررسی شوند. این ارزیابی ها برای تشخیص عود بیماری انجام می شود و شامل آندوسکوپی و روشهای تصویربرداری مثل سی تی اسکن است.

به طور معمول طی دو سال اول هر سه تا شش ماه موارد فوق انجام می شود و بعد از آن فواصل پیگیری ها افزایش می یابد.